W lutym 1945 władze niemieckie rozpoczęły ewakuację mieszkańców miasta, wyposażenia fabryk i archiwów oraz wznoszenie barykad, rowów przeciwczołgowych i pól minowych. Od 14 do 20 marca trwały ciężkie walki o wschodnie dzielnice Szczecina.
Uczestniczyły w nich m.in. jednostki 47 i 61 armii oraz 2 armii pancernej gwardii I Frontu Białoruskiego, a także 2 dywizja artylerii i 1. Samodzielna Brygada Moździerzy 1. Armii Wojska Polskiego. 20 marca miasto ogłoszono twierdzą, a po zajęciu prawobrzeżnych osiedli przez wojska radzieckie zaminowano port i zniszczono mosty na Odrze. W dalszych bojach przy forsowaniu Regalicy i Odry oraz zajmowaniu lewobrzeżnego Szczecina od 15 do 26 kwietnia brały udział oddziały 65 armii 2. Frontu Białoruskiego (polegli w walkach zostali pochowani na cmentarzu przy ul. Ku Słońcu, a w 1967 roku nad ich kwaterami stanął Pomnik Braterstwa Broni)
Oficjalne przekazanie miasta władzom polskim nastąpiło późno, bo dopiero 5 lipca. Ludność niemiecka, która pozostała w mieście, została przesiedlona do Niemiec i w 1947 w Szczecinie mieszkało już tylko 4 tys. Niemców. – Wikipedia
Początki powojenne były niepewne co do przyszłej przynależności Szczecina do Polski. Jak były to dramatyczne i niepewne czasy, wystarczy wspomnieć, iż dwa razy władze polskie obejmowały władztwo nad Szczecinem, nie mając pewności czy Szczecin przypadnie Polsce. Szerszą historię dotycząca tamtych dni mogą Państwo przeczytać pod tym linkiem https://histmag.org/jak-Stettin-stal-sie-Szczecinem-11384/
Pingback: NASZA HISTORIA: 75 Lat polskiego Szczecina | Nowa Stepnica