W dniu 13 rocznicy tragicznej śmierci Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego wraz z małżonką oraz osobistościami życia politycznego Naszego Kraju przedstawiamy obszernie osiągnięcia Tej jakże chlubnie zapisanej w historii postaci.
Meritum
Katastrofa lotnicza pod Smoleńskiem z 10 kwietnia 2010 r. odebrała Polsce nie tylko prezydenta, ale przede wszystkim osobę, dla której dobro kraju było wartością nadrzędną. Nazywany przez innych patriotą, Lech Kaczyński sam o sobie zwykł mówić, że jest „chory na państwo”.
Po śmierci prezydenta kraj pogrążył się w żałobie. Dość szybko musieliśmy się z niej otrząsnąć – sprawą niecierpiącą zwłoki okazała się potrzeba uzupełnienia szeregów posłów, senatorów i innych ważnych osób w państwie oraz przygotowania do nadchodzących wyborów. Jednak pamięć o prezydencie na zawsze zostanie z nami. Ważne jest, by nie przeminęła także pamięć o jego dokonaniach. Jak każdy człowiek popełniał błędy, także jako prezydent. Jednak w swoich działaniach był bardzo autentyczny, jego dokonania służyły zawsze jednej sprawie – ich celem było dobro Polski, chęć przywrócenia jej historycznej pamięci i dumy jej obywateli, odczuwanej z powodu bycia Polakami. Wspomnieć należy również jego politykę historyczną – starania, aby prawda historyczna ujrzała światło dzienne, nawet jeśli nie jest zbyt chlubna dla wszystkich naszych obywateli.
Aby działania te nie odeszły w zapomnienie, warto jak najczęściej je przytaczać – być może dzięki temu przerwana misja Lecha Kaczyńskiego zostanie kontynuowana przez jego następców.
Jednym z priorytetowych celów Lecha Kaczyńskiego było zapewnienie Polakom bezpieczeństwa – wiele osób zapamiętało go jako „sprawiedliwego szeryfa” w czasie jego rządów w resorcie sprawiedliwości. Jako minister, w 2000 r. wydał zarządzenie dla prokuratorów o występowanie o zastosowanie aresztowań tymczasowych. Na mocy art. 249 § 1 kodeksu postępowania karnego, jeżeli zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo zaleca się umieszczenie go w areszcie tymczasowym.
Już jako prezydent RP, Lech Kaczyński umożliwił skuteczniejszą walkę z przestępstwami o charakterze chuligańskim. W 2006 r. – kilka dni po po starciach chuliganów na warszawskich ulicach – prezydent zainicjował apel o walkę z bandytyzmem na stadionach, który podpisali przedstawiciele władz rządowych i samorządowych oraz zaproszeni do Pałacu Prezydenckiego piłkarze i kibice.
Walczył również z przestępczością „na wyższym szczeblu” – jako prezydent Warszawy doprowadził do rozbicia tzw. układu warszawskiego. Była to sieć nieformalnych powiązań rządzącej Warszawą koalicji lokalnych polityków SLD i UW (potem PO) z biznesmenami. W ramach tych układów dochodzić miało do nadużyć w warszawskim samorządzie. Chodziło głównie o ustawione przetargi, m.in. na budowę luksusowego hotelu Intercontinental i kilku osiedli na Żoliborzu oraz informatyzację urzędu w drugiej połowie lat 90. Prokuratura ustaliła, że w latach funkcjonowania układu (1994-2002) wręczono łapówki w wysokości co najmniej 1,5 mln zł.
Walkę o sprawiedliwość toczył również jako prezes Najwyższej Izby Kontroli. Stanowisko to sprawował od 1992 do 1995, zbierając pochwały zarówno od politycznych zwolenników, jak i przeciwników. W trakcie sprawowanej przez niego kadencji zaufanie społeczne do NIK wzrosło z 30 do 60 proc. W tym czasie, pod patronatem NIK organizowano tzw. sympozja falzmannowskie (nazwa pochodzi od nazwiska Michała Falzmanna, kontrolera Izby, który wykrył aferę FOZZ). Był autorem ustawy o NIK z 1994 r., dzięki której instytucja uzyskała niezawisłość i niezależność polityczną. Ustawa ta wyznaczyła wysokie standardy pracy dla kontrolerów NIK.
W czerwcu 2006 r. prezydent Lech Kaczyński ułatwił walkę z korupcją, podpisując ustawę powołującą do życia Centralne Biuro Antykorupcyjne. W 2006 r., w związku z patologizacją WSI, ich udziałem w szpiegostwie na rzecz Rosji i nielegalnym biznesie, m.in. aferze paliwowej i aferze bakszyszowej, prezydent wystąpił z projektem ustaw o likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych i powołaniu w ich miejsce Służb Wywiadu Wojskowego i Służb Kontrwywiadu Wojskowego. W 2007 r. prezydent upublicznił treść raportu z likwidacji WSI, który ujawnił szereg nieprawidłowości w 16-letnim funkcjonowaniu wywiadu. W 2007 r. z jego inicjatywy usprawniono funkcjonowanie Biura Ochrony Rządu, nowelizując zapisy ustawy regulujące pracę BOR.
Lech Kaczyński doskonale zdawał sobie sprawę, że nad bezpieczeństwem obywateli czuwa nie tylko policja, ale również armia – jako Zwierzchnik Sił Zbrojnych w 2006 r. zaczął stopniowo zastępować wojsko złożone z żołnierzy obowiązkowo powołanych profesjonalną zawodową armią. Promował również młodych, dobrze wykształconych oficerów, a w 2007 r. z inicjatywy prezydenta zorganizowano pierwszą od lat defiladę wojskową.
W trakcie pełnienia przez niego urzędu Prezydenta Warszawy, w mieście powstały nowe wydziały obsługi mieszkańców.
Podczas pełnienia obowiązków głowy państwa, Lech Kaczyński zwracał szczególną uwagę na potrzeby obywateli – ogromny nacisk kładł zwłaszcza na opiekę nad najsłabszymi Polakami. W obawie o los najuboższych obywateli, w 2008 r. sprzeciwił się komercjalizacji służby zdrowia. Nie dopuścił także do likwidacji Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. W uznaniu zaangażowania na rzecz osób niepełnosprawnych, w 2006 r. Światowy Komitet ds. Osób Niepełnosprawnych oraz Instytut Franklina i Eleonory Rooseveltów przyznały nagrodę Lechowi Kaczyńskiemu. Jej fundatorzy podkreślili, że od momentu upadku „żelaznej kurtyny” w Polsce dokonał się ogromny postęp w tej kwestii.
W 2009 r., przekonany apelem przedstawicieli akcji „Ratuj Maluchy” zawetował zmiany w ustawie oświatowej, nie dopuszczając do obowiązku szkolnego sześciolatków. Dobro najmłodszych i ich rodzin zawsze stanowiło dla Lecha Kaczyńskiego szczególną wartość. Opowiadał się on za umocnieniem praw rodziny, polepszania ich sytuacji ekonomicznej i ułatwiania rozwoju. W 2007 roku prezydent podpisał nowelizację ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzięki której została wprowadzona ulga na dzieci. W tym samym roku przywrócił Fundusz Alimentacyjny. W 2009 r. wprowadził nowelizację kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, która była efektem m.in. zorganizowanych przez prezydenta debat na temat roli ojca w procesie wychowywania dzieci oraz podniesienia jakości i skuteczności orzecznictwa sądów rodzinnych.
Jako wielki miłośnik zwierząt, nie zapomniał o swoich czworonożnych przyjaciołach – w 2009 r. prezydent powołał pełnomocnika do spraw ochrony zwierząt – w tym celu stworzył nową funkcję w Kancelarii.
Od 2006 r. więcej ludzi zaczęło wracać do Polski niż z niej wyjeżdżać. Niewątpliwy wpływ miała na to ustawa o Karcie Polaka. Lech Kaczyński podpisał ją w 2007 r. podczas III Zjazdu Polonii i Polaków z Zagranicy, podkreślając podczas tego spotkania, że „każdy, kto należy do kultury polskiej, jest Polakiem”.
Lech Kaczyński był jednym z pierwszych polityków w Polsce, opowiadających się w 2006 r. za powrotem do energetyki jądrowej. Zwracał uwagę na nieinwazyjność tej metody w środowisko naturalne i wpływ na bezpieczeństwo energetyczne Polski.
W 2007 r. Lech Kaczyński podpisał ustawę o akcyzie na biopaliwa, zakładającą przyznanie rolnikom 176 zł dopłat do hektara rzepaku.
Lech Kaczyński podkreślał, że wyjątkowość i siła Rzeczypospolitej opiera się na współistnieniu wielu religii i kultur. Popierał dialog między religiami – był pierwszym prezydentem po II wojnie uczestniczącym w oficjalnych obchodach święta Chanukah. Uroczystości odbywały się w w warszawskiej synagodze im. Nożyków, zapoczątkował także tradycję zapalania przez Prezydenta RP świeczki chanukowej.
Charakterystyczna dla rządów Lecha Kaczyńskiego była polityka historyczna. Zarówno uroczyste wydarzenia, w których prezydent brał udział, jak i osoby, które wybierał do odznaczenia miały na celu przywrócenie pamięci o ważnych, a mało znanych lub w ogóle nieznanych szerszemu gronu wydarzeniach historycznych. Właśnie dzięki konsekwentnej polityce historycznej Lecha Kaczyńskiego, Rosja ujawniła część prawdy o zbrodni na oficerach polskich w Katyniu. Politykę tę promował na długo przed wyborami prezydenckimi – już jako prezydent Warszawy doprowadził do wybudowania Muzeum Powstania Warszawskiego w 60. rocznicę wystąpienia zbrojnego AK. Warto przypomnieć, że w powstaniu warszawskim uczestniczyli rodzice prezydenta.
Jednym z celów polityki orderowej Lecha Kaczyńskiego było przywrócenie pamięci „cichym bohaterom” – osobom niedocenianym przez lata, mimo że przysłużyły się polskiej wolności i niepodległości. To przypominanie bohaterów okresu wojny, zaraz po niej i lat 60., 70. i 80. Prezydent uhonorował odznaczeniami przedstawicieli kombatantów, „Żołnierzy Wyklętych”- członków IV Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” AK, NSZ. Wyróżnieni zostali działacze opozycji demokratycznej różnych okresów, jak Anna Walentynowicz, Andrzej Gwiazda czy Jan Józef Lipski. Dbał o pamięć wybitnych przedstawicieli duchowieństwa, działających nie tylko w służbie Kościoła, ale i Ojczyzny, odznaczone przez niego osoby to m.in. ks. Jerzy Popiełuszko, kard. Andrzej Maria Deskur, abp Ignacy Tokarczuk. Prezydent uhonorował również „Strażników pamięci”, czyli osoby które badają opisują i przekazują rzetelną historię Polski, tę najmniej znaną lub często zmienianą. Nie zapominał także o działaczach środowisk polonijnych. Odznaczał Polaków mieszkających za granicą i zasłużonych cudzoziemców zarówno w rozwijaniu stosunków między Polską a innymi krajami, jak i w kultywowaniu tradycji i języka polskiego, m.in. ks. Jana Fiedureka.
Był pierwszym Prezydentem, który przypomniał o Polakach broniących prześladowanych Żydów podczas II wojny światowej, narażających życie swoje i bliskich, często rozstrzeliwanych lub palonych żywcem. Należytą cześć oddal im, uhonorowując Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski tych, którzy zostali uznani przez Yad Vashem Sprawiedliwymi wśród Narodów Świata. Odznaczenia wręczał czterokrotnie – w październiku 2007 roku podczas uroczystości w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, w listopadzie 2008 w warszawskim Teatrze Narodowym, sierpniu 2009 podczas obchodów 65. rocznicy likwidacji Litzmannstadt Ghetto w Łodzi i w lutym 2010 w Rzeszowie. W 2007 r. Lech Kaczyński podjął inicjatywę zgłoszenia do pokojowej Nagrody Nobla Ireny Sendlerowej.
Starania Lecha Kaczyńskiego o docenienie bohaterów Polski, jego przywiązanie do historii i utrwalania pamięci o niej, miały na celu budzenie świadomości Polaków jako dumnego narodu, dumnego przede wszystkim ze swojej historii i rodaków.
Dbał również o to, by zapomnieniu nie uległy te mniej chwalebne momenty z naszej historii: w 2007 r. we wspólnym oświadczeniu z prezydentem Ukrainy Wiktorem Juszczenko, potępił akcję „Wisła” z 1947 r. Publicznie przyznał, podczas rozmowy z Władimirem Putinem, że zajęcie przez Polskę Zaolzia w 1938 r. było wielkim błędem i grzechem polskiej polityki. W 2006 r. wziął udział w uroczystościach upamiętniających śmierć z rąk polskich żołnierzy 365 mieszkańców ukraińskiej wsi Pawłokoma.
Polityka zagraniczna prowadzona przez Lecha Kaczyńskiego umożliwiła Polsce odzyskanie głównego miejsca we Wspólnocie Europejskiej i uniemożliwienie Rosji prób podziału Europy na niezależną Zachodnią i podatną na wpływy – Środkową. Lech Kaczyński już w 2006 r. podkreślał potrzebę jednolitego dla krajów UE stanowiska podczas rozmów z Rosją. Formułowane przez niego postulaty, w 2007 r. podczas szczytu w Samarze, sprawująca prezydencję w UE kanclerz Niemiec Angela Merkel przedstawiła jako stanowisko całej Europy. Stanowisko Lecha Kaczyńskiego względem Rosji przyczyniło się do zniesienia rosyjskiego embarga na polskie mięso.
Podczas szczytu UE w czerwcu 2007 r. prezydent bezpośrednio działał na rzecz korzystnego dla Polski kształtu Traktatu Lizbońskiego. Niekorzystne dla naszego kraju procedury zostały osłabione lub wejdą w życie w późniejszym czasie. Przede wszystkim, do 2017 roku przedłużono tzw. mechanizm z Joaniny umożliwiający czasowe wstrzymywanie decyzji w UE oraz nicejskiego systemu głosowania do 2014 r. Podczas spotkania przyznano Polsce miejsca stałego rzecznika generalnego w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Z inicjatywy prezydenta wprowadzono do Traktatu Lizbońskiego zasadę „solidarności energetycznej”.
Lech Kaczyński kilkanaście razy spotykał się z przywódcami państw bałkańskich i Bliskiego Wschodu. Prowadził aktywną politykę na rzecz integracji tych krajów z Unią Europejską i NATO. Prezydent Izraela Szimon Peres, podczas wizyty w Polsce w kwietniu 2008 r. stwierdził, że stosunki polsko-izraelskie najlepsze w dotychczasowej historii, a za wspieranie procesu integracji Turcji z Unią Europejską został uhonorowany nagrodą „Europejskiego Męża Stanu 2006”. Nagrodę tę przyznał Związek Europejskich Dziennikarzy, Zrzeszenie Tureckich Kobiet Biznesu oraz czasopismo poświęcone integracji Turcji z UE – „True”, w dowód uznania za „podbudowywanie polityki wyższymi wartościami”.
Przez cały okres sprawowania władzy, Lech Kaczyński podejmował działania zmierzające do zacieśnienia współpracy regionalnej i dialogu krajów Europy Środkowej. Nawiązał współpracę z Litwą, Ukrainą, Gruzją i Azerbejdżanem w sprawie budowy rurociągu naftowego Odessa – Brody – Płock – Gdańsk w ramach Euroazjatyckiego Korytarza Transportu Ropy (EAKTR), była to tzw. Inicjatywa Krakowska w 2007 r.
Prowadzona przez niego polityka partnerstwa strategicznego z Litwą, ułatwiła w 2006 roku PKN Orlen zakup rafinerii w Możejkach na Litwie. Była to największa w historii polska inwestycja zagraniczna o znaczeniu strategicznym.
Kolejnym owocem dialogu krajów Europy Środkowej było podpisanie w 2009 r. deklaracji o polsko-rumuńskim partnerstwie strategicznym. Kraje zobowiązały się w niej m.in. do promowania wspólnych projektów zwiększających bezpieczeństwo energetyczne UE.
Na uwagę zasługują także liczne sukcesy prezydenta w polityce międzynarodowej, m.in. pogłębienie i rozwinięcie sojuszu z USA i Czechami. W 2007 r., podczas wizyty króla Arabii Saudyjskiej, Abdullah bin Abdulaziz al Saud w uznaniu zasług Lecha Kaczyńskiego dla rozwoju stosunków między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej, przyznał mu najwyższe odznaczenie saudyjskie – Kołnierz Króla Abdulaziza, przypieczętowując tym samym porozumienia między krajami w dziedzinie nauki, technologii, medycyny i zwalczania przestępczości.
W 2008 r. stanął na czele międzynarodowej delegacji manifestującej poparcie dla wolnej Gruzji. Prezydent Micheil Saakaszwili podczas uroczystości pogrzebowych prezydenckiej pary stwierdził, że to inicjatywa Lecha Kaczyńskiego zatrzymała rosyjskie czołgi.
Niedoceniony pozostaje jego wkład w rozwój polskiej kultury i nauki. Lech Kaczyński był wieloletnim pracownikiem naukowym w Katedrze Prawa Pracy Uniwersytetu Gdańskiego, na którym uzyskał tytuł profesora. Jego praca doktorska z 1980 r. została nagrodzona przez miesięcznik „Państwo i Prawo”. Swoją znajomością prawa dzielił się nie tylko ze studentami podczas zajęć – w latach 70. w Sopocie prowadził szkolenia i wykłady z zakresu prawa pracy i historii PRL dla robotników. Jako ekspert prawa, współuczestniczył w zapisach porozumień sierpniowych.
Zaraz po objęciu urzędu, prezydent powołał w kancelarii Biuro Kultury, Nauki i Dziedzictwa Narodowego. Jego zadaniem było przygotowywanie wydarzeń kulturalnych i utrzymywanie kontaktów ze środowiskami twórczymi w kraju i za granicą.
Od 2006 r., z inicjatywy Lecha Kaczyńskiego odbywały się seminaria naukowe w Lucieniu – spotkania przedstawicieli polskiego życia intelektualnego, którzy z dala od politycznego zgiełku poświęcali się najważniejszym zagadnieniom współczesności.
Warto było stworzyć takie zestawienie dokonań Lecha Kaczyńskiego choćby po to, aby zdać sobie sprawę, jak dalece poświęcił się służbie państwu. W czasach III Rzeczpospolitej – której wady zresztą wyraźnie dostrzegał – związany był ze strukturami państwa w każdy niemalże możliwy sposób. Warto zwrócić uwagę, że Lech Kaczyński swą służbę pełnił jako przedstawiciel władzy ustawodawczej, wykonawczej, jako minister sprawiedliwości związany był także z władzą sądowniczą, na fotelu prezydenta Warszawy świetnie spisał się zaś jako przedstawiciel władzy lokalnej. Czy któryś ze współczesnych polityków mógłby pochwalić się takim dorobkiem? Senator, poseł, szef NIK, szef resortu sprawiedliwości, włodarz stolicy i wreszcie prezydent – lata służby (bo tak zwykł to określać Lech Kaczyński) dowodzą, że sformułowanie, iż był „chory na państwo” nie jest ani odrobinę przesadzone. Zaangażowany był do samego końca – zginął także na służbie.
Redakcja goleniow.net
z obszernymi materiałami portalu netbird.pl za ich zgodą.
Idea i myśl Lecha Kaczyńskiego. Książka do pobrania
10 kwietnia 2010 roku, w dniu tragicznej katastrofy pod Smoleńskiem, prezydentura Lecha Kaczyńskiego została nagle przerwana. Książka ta jest próbą przybliżenia i choćby cząstkowego przedstawienia jego politycznej wizji, wizji państwa i społeczeństwa.
Podstawową bazą dokumentacyjną, na której oparto książkę, są najistotniejsze i najbardziej charakterystyczne fragmenty przemówień, wykładów, listów i wywiadów Lecha Kaczyńskiego z lat 2005-2010. Wiele z tych tekstów jest dobrze znanych opinii publicznej, niektóre zapisały się już w najnowszej historii Polski. Jednak niemało jest również takich, które będą zapewne dla Czytelnika odkryciem,bo nie zostały dotąd szerzej odnotowane. Wszystkie one obrazują sposób myślenia prezydenta o najważniejszych dla Polski sprawach, pokazują katalog wartości, do których się odwoływał,oraz wskazywane przezeń cele i zadania.
Książka ta zaprasza do lektury i refleksji nad myślą polityczną Lecha Kaczyńskiego – właśnie dzisiaj, gdy staje się ona już naszą wspólną spuścizną. Zaprasza do namysłu nad tą tragicznie przerwaną prezydenturą jako propozycją dla Rzeczypospolitej. Propozycją, która dla części z nas była i pozostanie inspiracją i źródłem nadziei, dla części stanie się raczej punktem odniesienia dla polemiki i krytyki, ale która płynęła z poważnego namysłu i szczerych intencji.
Pliki do pobrania
Informacja pochodzi ze strony https://www.prezydent.pl/kancelaria/archiwum/archiwum-lecha-kaczynskiego/idea-i-mysl-lecha-kaczynskiego
Zdjęcia ze strony Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej www.prezydent.pl
