ASD – czyli Zespół Aspergera – to choroba o której nie dużo się mówi. Nie wiele jest programów edukacyjnych dla rodziców, kadry pedagogicznej ale również społeczności szkolnej, w której przebywa uczeń obdarowany przez los tą przypadłością. Z czego to wynika ? … może z niewiedzy, może ze strachu, a może z racji tego, iż rodzice nie życzą sobie informowania wszystkich dookoła, że ich dziecko cierpi na ten niełatwy zespół.
Tak naprawdę, ciężko udzielić jednoznacznej, oraz w pełni wyczerpującej, odpowiedzi na powyższe pytania. Postaramy się zatem, chociaż przybliżyć Wam, czym w ogóle jest Zespół Aspergera i nauczyć w jaki sposób wejść w symbiozę z osobami na niego cierpiącymi.
ASD – cóż to takiego ?
Jak sama nazwa mówi, Zespół Aspergera, to cały szereg przypadłości, charakterystycznych zachowań, które w literaturze przedmiotu określa się jako autyzm w stopniu lekkim.
Najczęściej występujące cechy ASD u dzieci to:
– Opóźniona dojrzałość społeczna i zrozumienie społeczne
– Trudności w interpretowaniu wyrażeń i uczuć drugiej osoby
– Niedojrzała empatia lub całkowity jej brak
– Trudności w komunikowaniu i kontrolowaniu emocji
– Nietypowe umiejętności językowe, które obejmują zaawansowaną składnię i słownictwo, ale także opóźnioną konwersację, nietypowy ton i skłonność do pedanterii językowej
– Fascynacja określonymi tematami, która jest niezwykła w swojej intensywności i skupieniu
– Trudność w utrzymaniu koncentracji na zajęciach
– Niezdarny chód, słaba motoryka oraz koordynacja ciała
– Nadwrażliwość na bodźce
Powyżej zostały wymienione przymioty, którymi może charakteryzować się osoba z Zespołem Aspergera. Może, ale nie musi. Zespół Aspergera bowiem, ma tyle różnych twarzy, ile jest osób na niego cierpiących.
Życie Aspergerowca do łatwych nie należy !
Wyobraź sobie, że jesteś w szkole podczas przerwy. Naturalną rzeczą jest to, iż dzieci biegają, naturalne jest to, że głośno mówią, naturalne jest to, że ktoś kogoś szturchnie czy puknie, niechcący podczas zabawy w berka. Dlaczego użyłam słowa naturalne ? Otóż, każdy zdrowy człowiek potrafi przetwarzać bodźce. Nasz układ nerwowy jest tak skonstruowany, aby bez większego trudu, poradził sobie z ich nadmiarem. Sami wiemy po sobie, że generalnie dajemy radę uporać się z nagromadzeniem napięcia do pewnej granicy. W momencie przekroczenia maksymalnego progu, każda ludzka istota musi je uwolnić aby móc nadal funkcjonować. Jeśli tego nie zrobi, układ nerwowy odłoży wszystko na potem. Odłoży, a następnie wyrzuci z siebie. Uwalnianie może być powolne, tak zwane uwolnienie z odroczeniem, lub bardzo gwałtowne i objawić się w różnych postaciach takich jak: rozdrażnienie, frustracja, płacz, czy nawet ból narządów wewnętrznych. U zdrowego człowieka, na szczęście, istnieje coś takiego jak proces samoregulacji. Dlatego właśnie, większość z nas w miarę dobrze radzić sobie, na co dzień, na przykład z hałasem czy stresem.
To teraz wyobraź sobie dziecko z Zespołem Aspergera, którego układ nerwowy jest tak bardzo niedojrzały, iż nie jest w stanie „przepalić” szumu samochodów gdy idzie do szkoły, nadmiaru dźwięków na przerwie, ćwierkania ptaków za oknem, czy nawet szkolnego dzwonka. Wyobraź sobie, że dźwięki które my, zdrowi ludzie, uważamy za naturalne, a nawet miłe jego doprowadzają do furii.
Nadmienić należy, iż nieprawidłowa reakcja na otaczający świat, nie wynika z jego winy, niewłaściwego wychowania czy przejawu zlej woli. To wszystko spowodowane jest brakiem możliwości samoregulacji wewnętrznej. Brakiem tego czym natura obdarza zdrowych, a czego poskąpiła Aspergerowcom.
Więc za nim zaczniesz oceniać dziecko z tym zespołem, czy też krytykować jego opiekunów. Pomyśl o tym z jakimi niedogodnościami musi się ono mierzyć każdego dnia, jak bardzo jest mu niekomfortowo i ile pracy musi włożyć w to aby nie traktowano go jak szaleńca.
( redaktor blue.)
W kolejnych artykułach, z cyklu Poczytalnia Rodzica, dowiecie się:
Jak pracować oraz funkcjonować na co dzień z dzieckiem z Zespołem Aspergera ?
Czy można zaleczyć lub całkowicie wyleczyć tą przypadłość ?
Czy osoba z Zespołem Aspergera jest upośledzona ?
Jak zachować się jako rodzic/opiekun dziecka zdrowego gdy w klasie pojawia się uczeń z Zespołem Aspergera, który utrudnia pracę podczas lekcji ?
