Od dziś wprowadzam na terenie PRL stan wojenny

 

 

Stan wojenny DZIŚ MIJA 39 lat od tamtych dni – MY PAMIĘTAMY !

W obliczu kryzysu gospodarczego i wzrastającej roli “Solidarności”, generał Jaruzelski zdecydował się pod naciskiem ZSRR na rozwiązanie siłowe – 13 XII 1981 r. wprowadzony został w PRL stan wojenny, kilka tysięcy działaczy opozycyjnych internowano, strajki rozbijano przy pomocy wojska (16 XII w kopalni “Wujek” zginęło 9 górników). Wielu działaczy opozycji i podziemnego ruchu związkowego skazano na karę więzienia, innych zmuszono do emigracji.
Stan wojenny (oficjalnie zakończony w lipcu 1983) nie rozwiązał polskich problemów. Gospodarka nadal nie mogła wyjść z kryzysu, opór społeczny przeciw władzy nie malał (podsycały go kolejne pielgrzymki papieża Jana Pawła II – 1983, 1987 – i przyznanie przewodniczącemu “Solidarności” Lechowi Wałęsie Pokojowej Nagrody Nobla – 1983).
Wielu ludzi zostało zastraszonych a organizacje związkowe “Solidarności” znacznie osłabione. Jednakże działały one dalej nielegalnie pod kierunkiem Wałęsy, a szczególnym przejawem tej działalności było kilkaset wydawanych systematycznie periodyków i biuletynów. Działalność ta była w szerokim zakresie wspierana przez Kościół, który zachował silną pozycję społeczną. Należy podkreślić, że skala represji, a także działalność opozycji były umiarkowane.

informacja -LINK-

Kalendarium Stanu Wojennego

Stan wojenny został wprowadzony przez władze komunistyczne PRL w 16 miesięcy po strajkach w 1980 r., które doprowadziły do powstania Solidarności i odwilży politycznej w Polsce.

Oficjalnym powodem ogłoszenia stanu wojennego była pogarszająca się sytuacja gospodarcza kraju, której przejawami były m.in. brak zaopatrzenia w sklepach (także żywności), oraz zagrożenie bezpieczeństwa energetycznego w kraju wobec zbliżającej się zimy, a także groźba interwencji zbrojnej przez pozostałe państwa Układu Warszawskiego, za które władze komunistyczne obarczały swoich nowych przeciwników politycznych. Pomimo ciężkich represji nie doprowadził do załamania ruchu antykomunistycznego, który osiem lat później zwyciężył doprowadzając do obalenia ustroju komunistycznego.

12 grudnia 1981 – godzina 23, przerwanie połączeń telefonicznych i teleksowych. Około północy przestaje nadawać radio i telewizja.
13 grudnia 1981 – Rada Państwa uchwala dekret o wprowadzeniu stanu wojennego. Ukonstytuowanie się Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. Rozpoczęcie internowań kilkunastu tysięcy działaczy Solidarności.

14 grudnia 1981 – pierwszy dzień roboczy stanu wojennego. W wielu zakładach pracy rozpoczynają się strajki. Wojsko otacza Stocznię Gdańska.

15 grudnia 1981 – pacyfikacja kopalni „Manifest Lipcowy” w Jastrzębiu, postrzelonych zostaje 4 górników.

16 grudnia 1981 – pacyfikacja Stoczni Gdańskiej, Huty im. Lenina, Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu. W Trójmieście walki uliczne, władze używają czołgów i śmigłowców. W czasie ataku na kopalnie „Wujek”, przeprowadzonego przez ZOMO, zastrzelono 9 górników, 21 postrzelonych.

17 grudnia 1981 – starcia z ZOMO na ulicach Gdańska. Zastrzelona zostaje jedna osoba, dwie zostają ranne. Demonstracje w Krakowie zostają rozbite przez ZOMO.

20 grudnia 1981 – koniec strajku w Porcie Gdańskim.

21 grudnia 1981 – Romuald Spasowski, ambasador PRL w Stanach Zjednoczonych prosi tam o azyl polityczny w związku ze stanem wojennym. Prasa PRL podaje, że ambasador ostatnio „cierpiał na stany depresji”. Sąd Wojskowy skaże go zaocznie na karę śmierci.

23 grudnia 1981 – pacyfikacja Huty Katowice. Prezydent Stanów Zjednoczonych Ronald Reagan wprowadza sankcje gospodarcze wobec PRL (w odpowiedzi na wprowadzenie stanu wojennego).
24 grudnia 1981 – zniesienie na jedną noc godziny milicyjnej (z okazji Wigilii).

28 grudnia 1981 – koniec ostatniego strajku okupacyjnego w kopalni „Piast”.

28 grudnia 1981 – Zdzisław Rurarz, ambasador PRL w Japonii prosi o azyl polityczny w Stanach Zjednoczonych. Sąd Wojskowy skaże go zaocznie na karę śmierci.

6 stycznia 1982 – rozwiązanie przez władze Niezależnego Zrzeszenia Studentów.

9 stycznia 1982 – prymas Józef Glemp spotkał się z Wojciechem Jaruzelskim.
Wznowione zostają połączenia telefoniczne ambasad zachodnich z zagranicą oraz z ich placówkami na terenie Polski.

10 stycznia 1982 – przywrócenie połączeń telefonicznych w miastach. Wszystkie rozmowy są oficjalnie na podsłuchu, po nakręceniu numeru odzywa się w słuchawce głos mówiący: „rozmowa kontrolowana”. Łączność międzymiastowa zostanie przywrócona 29 marca.

25 stycznia 1982 – Sejm uchwala ustawę o szczególnej regulacji prawnej w okresie stanu wojennego i zatwierdza dekret o stanie wojennym. Przeciw głosuje tylko jeden poseł (Romuald Bukowski z Gdańska).
1 lutego 1982 – podwyżka cen.

1 – 3 lutego – aresztowanie 9 osób oskarżonych o zorganizowanie strajku w Wyższej Szkole Morskiej.

5 lutego 1982 – w Świdniku na wezwanie władz tamtejszej podziemnej Solidarności odbywa się pierwsza „manifestacja spacerowa”. Polegała ona na masowych spacerach w czasie nadawania Dziennika TV o 19.30. Wkrótce „manifestacje spacerowe” rozpoczną się w innych miastach.

8 lutego 1982 – wznowiono zawieszone wprowadzeniem stanu wojennego zajęcia na wszystkich wyższych uczelniach w kraju.

11 lutego 1982 – aby ukrócić „manifestacje spacerowe” w Świdniku (zobacz 5 lutego 1982) władze wprowadzają godzinę milicyjną od 19.30.

16 lutego 1982 – pierwszy z protestów młodzieży licealnej, tzw. przerw ciszy, w II Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Batorego w Warszawie. Protest polegał na powstrzymywaniu się od rozmów w czasie przerw.

1 marca 1982 – gen. Czesław Kiszczak informuje, że od 13 grudnia 1981 r. do 26 lutego 1982 r. internowano 6647 osób, dotychczas zwolniono 2552 osoby.
10 marca 1982 – Komisja Praw Człowieka ONZ uchwala rezolucję domagającą się od sekretariatu ONZ przygotowania raportu na temat sytuacji w Polsce.

19 marca 1982 – rozwiązanie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich; trawa weryfikacja dziennikarzy.

29 marca 1982 – przywrócenie międzymiastowej łączność telefoniczną zawieszonej po wprowadzeniu stanu wojennego.

12 kwietnia 1982 – w Warszawie zostaje nadana pierwsza 5-minutowa audycja podziemnego Radia „Solidarność”.
22 kwietnia 1982 – powstanie Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej Solidarność.

25 kwietnia 1982 – prymas Józef Glemp spotkał się z Wojciechem Jaruzelskim.

26 maja 1982 – aresztowanie ukrywającego się działacza Solidarności Jana Narożniaka. Zostaje on postrzelony w czasie próby ucieczki.

7 czerwca 1982 – ranny Jan Narożniak zostaje „wykradziony” ze szpitala przez działaczy podziemnej Solidarności. Milicja i SB poszukuje Narożniaka w całym kraju jako szczególnie niebezpiecznego przestępcę.

16 czerwca 1982 – przedstawiciele Francji i Norwegii w Międzynarodowej Organizacji Pracy składają skargę na rząd PRL, zarzucając mu nieprzestrzeganie międzynarodowych ratyfikowanych konwencji.

1 maja 1982 – demonstracje i kontrpochody w wielu miastach Polski.

3 maja 1982 – ZOMO brutalnie rozbija wielotysięczne manifestacje, m.in. w Gdańsku, Warszawie, Elblągu, Szczecinie, Krakowie i Toruniu. Liczne aresztowania.
21 lipca 1982 – w przededniu święta narodowego, zwolniono z internowania ponad tysiąc osób, w tym wszystkie kobiety.

31 sierpnia 1982 – w rocznicę porozumień sierpniowych liczne demonstracje w całym kraju. W Gdańsku od uderzenia petardą ginie jeden z demonstrantów. W Lubinie funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa zastrzelili trzy osoby, 11 zostało rannych. Jedna osoba na skutek pobicia zmarła we Wrocławiu.

8 października 1982 – Sejm uchwala ustawę o związkach zawodowych – rozwiązanie wszystkich związków zawodowych działających do czasu wprowadzenia stanu wojennego.

9 października 1982 – rząd USA zawiesza wobec Polski klauzulę najwyższego uprzywilejowania w handlu.

13 października 1982 – w czasie zamieszek w Nowej Hucie funkcjonariusz SB zastrzelił 20-letniego Bogdana Wosika.
10 listopada 1982 – Lech Wałęsa zostaje zwolniony z internowania.

18 grudnia 1982 – Sejm uchwala ustawę o szczególnej regulacji prawnej w okresie zawieszenia stanu wojennego.

19 grudnia 1982 – Rada Państwa uchwala zawieszenie stanu wojennego od 31 grudnia 1982.

14 maja 1983 – na komisariacie na warszawskim Starym Mieście milicjanci zamordowali maturzystę Grzegorza Przemyka, syna opozycyjnej poetki Barbary Sadowskiej. Władze oskarżają o pobicie załogę karetki pogotowia.

19 maja 1983 – pogrzeb Grzegorza Przemyka będący masową demonstracją.
Dziewięć osób z Międzyzakładowego Robotniczego Komitetu Solidarność na kary więzienia za działalność związkową.

22 lipca 1983 – zniesienie stanu wojennego po 586 dniach. Rozwiązanie WRON. Ogłoszenie amnestii dla więźniów politycznych.

(red.)

Dodaj komentarz